Schutterij Sint Hubertus Tegelen

In oktober 1905 wordt in Tegelen een schietvereniging opgericht. Men koos hierbij ‘Sint Hubertus’ tot schutspatroon en liet een broeder van het Missiehuis een vaandel schilderen met daarop de kerk en het kruis van Sint Hubertus. De oprichters waren: Louis Cremers, Karel Cremers, Willem Lech, Jeu Benders, Maar Cremers, Hênke Koppers, Chris Janssen, Handrie Driessen, Jean Smeets, Handrie Teeuwen, Piet Lommen en Hubert Driessen. Men bezocht veel concoursen, waarbij men reisde per trein, fiets of autobus.

 

Na een gedwongen rustperiode in verband met de Eerste Wereldoorlog van 1914 tot 1918 begon men opnieuw. De eerste grote triomf van Sint Hubertus was het behalen van de 1e prijs op het Oud Limburgs Schuttersfeest in 1923 te Linne. Vier jaar later (1927) tijdens het Oud Limburgs Schuttersfeest te Stramproy werd dit succes herhaald. Daarmee stond Sint Hubertus bovenaan in Limburg en kon rustig in de rij gaan staan bij de andere twee Tegelse schutterijen Sint Anthonius en Sint Martinus.

 

Door deze grote successen van Sint Hubertus op het Oud Limburgs Schuttersfeest kwam er beweging in het oude schuttersleven van Tegelen. Het was voor de schietvereniging Sint Hubertus – eigenlijk een sportclub - een aansporing om zich volledig als schutterij te gaan manifesteren. Een aanbod van Sint Anthonius om met het kostbare zilver en vaandel de oude naam van de broederschap aan te nemen werd afgeslagen. Sint Hubertus had naam gemaakt op het Oud Limburgs Schuttersfeest en dat wilde men voortzetten. Een nieuw vaandel en een koningsvogeltje met ketting werden aangeschaft. Men ging voortaan met uniformpet naar schuttersfeesten, luisterde de sacramentsprocessie op en het Sint Hubertusfeest begon men met een plechtige hoogmis voor levende en overleden leden.

 

Inmiddels schrijven we 1950. Het bestuur van de Oud Limburgse Schuttersfederatie kon geen “directe” overwinnaar aanwijzen en hierbij was Sint Hubertus ten nauwste betrokken. De precieze toedracht is niet meer te achterhalen, maar was voor ene heer Hendrix aanleiding een toekomstvisie te publiceren dat hem uiteindelijk de post van federatiesecretaris opleverde. Ondanks dit voorval bleef Hubertus de belangen van de federatie en het in stand houden van de schuttersfolklore steunen.

 

Toen kwam het Oud Limburgs Schuttersfeest op een stralende eerste zondag van juli te Limbricht. Sint Hubertus overleefde de eerste dag en mocht terugkomen voor de kaveling op zaterdag 11 juli 1964. Onder zeer moeilijke omstandigheden begonnen de acht overgebleven teams aan een adembenemende kaveling. Met iedere ronde steeg de spanning en groeide ook de sympathie voor de “ouderen” van Sint Hubertus (De gemiddelde leeftijd lag op ruim 63 jaar). Na het winnende schot van Pau Schouwenberg (73 jaar) was iedereen verheugd dat Sint Hubertus als grote overwinnaar uit de strijd was gekomen. De andere vijf schutters waren Jac Faassen, Harie Hutjens, Coen Hovens, Hènke Koppers (79 jaar) en Jan Giesen. Gedenkwaardig feit hierbij was dat zowel Pau Schouwenberg als Hènke Koppers, bij alle drie de behaalde O.L.S.-titels deel uitmaakten van het zestal. In februari 1965 kwam Pau Schouwenberg bij een verkeersongeluk om het leven.

 

Het door Sint Hubertus georganiseerde Oud Limburgs Schuttersfeest vond plaats op zondag 4 juli 1965 op het sportveldencomplex Aan de Snelle Sprong. Er namen 127 schutterijen deel oftewel 5000 deelnemers. Het organiseren van dit feest had voor Sint Hubertus een bijzondere betekenis, omdat dit samenviel met haar diamanten bestaansfeest.

 

Het was tevens het eerste schuttersfeest waarbij, door statutenwijziging, iedere schutterij, schuttersgilde of schietvereniging aangesloten bij een Bond als volwaardig lid van de federatie deel kon nemen. Voorheen waren slechts de aangesloten bonden volwaardig lid. Als vereniging van ontvangst kon Sint Hubertus toen zelf niet deelnemen aan de schietwedstrijden.

 

Het daaropvolgende jaar, op 3 juli 1966 tijdens het Oud Limburgs Schuttersfeest te Stramproy trad het Sint Hubertuszestal opnieuw aan onder de schietbomen. Tot ieders verbazing en verwondering eiste dit zestal wéér de hoogste schutterseer op door zowel tijdens de voorrondes als bij het kavelen de bölkes eraf te schieten. Het zestal bestond uit : Harrie Hutjens, Jan Geurtjens, Jac Faassen, Coen Hovens, Jo Konings en Jan Giesen. Wederom werd de schutterij n.a.v. dit succes door Burgemeester en Wethouders ontvangen op het gemeentehuis. Steunend op de ervaring van twee jaar geleden ging men met frisse moed beginnen aan de organisatie van het Oud Limburgs Schuttersfeest 1967. Hierbij wist men zich al bij voorbaat gesteund door de vele Tegelse verenigingen die opnieuw bereid waren de helpende hand te bieden.

 

In 1980 werd het 75 jarig jubileum gevierd. Men mocht het bondsfeest organiseren waarbij een receptie werd gehouden waar ook de jubilarissen in het zonnetje werden gezet. Opmerkelijk was dat Henke Koppens toen ook zijn 75-jarig lidmaatschap mocht vieren.

 

Sedert de jaren 90 maken ook dames deel uit van Sint Hubertus. Hoofdzakelijk vanwege een tekort aan leden, waardoor het voortbestaan in het geding kwam. Inmiddels zijn deze dames qua schieten vrijwel gelijkwaardig aan de mannen getuige het jaarlijkse Dames Schuttersfeest.

 

Door de afname van het leden aantal naar een critis niveau zijn zij uit bittere noodzaak in 2010 gedwongen ten ruste gegaan. Diverse leden hebben zich aangesloten bij hun zustervereniging St.Anthonius Tegelen.

 

Uniformering

De kleding werd altijd gerelateerd aan jagerspatroon Sint Hubertus. De uniformen die te zien zijn op de foto’s van bijvoorbeeld het Oud Limburgs Schuttersfeest 1966 zijn wellicht de eerste echte uniformen. Op de pet is duidelijk de hertenkop te zien. Omstreeks de tachtiger jaren kreeg men een geheel groen uniform met gepast borduursel op de revers. Na verloop van jaren waren deze zo vaak vermaakt en versleten dat er weer nieuwe uniformen moesten komen. Een uniformenfonds werd in het leven geroepen. Men ging de boer op voor donaties en organiseerde een rommelmarkt. In 1996 was er voldoende geld aanwezig. Een leverancier uit Duitsland kwam de maten opnemen en garandeerde een prima kwaliteit. Niets was echter minder waar. De hertenkop op het vestzakje was ongeveer het enige dat kwalitatief goed was. Gevolg hiervan was dat er in een tijdsbestek van enkele jaren een aanzienlijk bedrag bijeen gespaard moest worden. Bovendien was het geweer versleten en het vaandel aan vervanging toe. Om tot enige goede schietresultaten te komen werd besloten eerst het geweer te vervangen. Dat gebeurde in 1997, gevolgd door een nieuw vaandel in 1999. In 2000 kreeg men eigen gesponsorde bodywarmers. In 2002 was er eindelijk weer voldoende financiële ruimte voor de aanschaf van andere uniformen en was de tijd rijp om over te stappen op uniformen die qua kwaliteit en degelijkheid vergeleken konden worden met die van andere schutterijen.

 

Om ook vast te houden aan de oorsprong is de schutterij Sint Hubertus al vele jaren aanwezig in de Hubertusmis te Blerick op de eerste zaterdag van november, de dag waarop het jachtseizoen officieel geopend wordt.

 

Omdat de benaming schietvereniging niet meer relevant was werd deze naam bij een wijziging van de statuten in 2002 officieel veranderd in Schutterij Sint Hubertus.

 

In 2010 kwam er dan jammer genoeg een einde aan de vereniging en i.v.m. te weinig leden moesten zij noodgedwongen ten ruste gaan. Diverse leden van St.Hubertus zijn toen overgegaan naar hun zustervereniging St.Anthonius Tegelen waar zij nu zeer actief zijn.