Schutterij Sint Martinus Tegelen
De Broederschap van Schutterij Sint Martinus is de tweede schutterij in oprichting van de gemeente Tegelen. Deze broederschap is wegens wrijvingen in het Sint Antoniusbroederschap opgericht op 11 november 1846. Joannes Franssen, Gerard Rogge en Hendrik Driessen en anderen vormden een commissie en wenden zich tot de Zeereerwaarde heer Lambertus Mook, toenmalig pastoor van Tegelen om goedkeuring te vragen voor de nieuwe broederschap. De band met de kerk was en is heden te dagen nog zeer sterk. Deelnemen aan processies en bijwonen van hoogmissen waren voorschrift. Op 9 juni 1866 is onder de broedermeesters P. Vervegaart en G. Hovens de ziekenbus tot stand gekomen. Dit was een ondersteuningsfonds, dat geld uitkeerde aan leden bij ziekte of aan nabestaanden bij overlijden van het desbetreffende lid in een tijd waarin er nog weinig of geen sociale verzekeringen bestonden voor arbeidsongeschiktheid. Doordat de sociale omstandigheden sterk verbeterden hield de schuttersbus rond 11 november 1921 op te bestaan. De vereniging werd door de jongste leden voortgezet als louter een schutterij.
Ook werd er in 1928 een Vastelaovensleed´ uitgebracht met als doel om donateurs binnen de gelederen te werven, maar de historie kennende was het zeker ook meer voor de gezelligheid die tot op heden nog steeds hoog in het vaandel staat. Het eerste koningspaar bij de Broederschap Sint Martinus dateert uit 1936. Het Koningspaar Alfons Aarts & Mia Leenen werden vergezeld door de officieren Hens Engels en Wiel Verbong.
De Broederschap Sint Martinus slaagde er in 1938 in het Oud Limburgse Schuttersfeest te winnen en mocht dit feest in 1939 organiseren. De zes schutters die dat jaar in Neeritter voor Sint Martinus en Tegelen deze eer in de wacht wisten te slepen, (vóór Baarlo en Siebengewald, Melick en het Tegelse Sint Antonius) waren Hen Claes, Handrie Krouwel, Wim Hekkens, Hub Huys, Sjang Giesen en Fumpke Engels.
Toentertijd was het Oud Limburgs Schuttersfeest al een hele organisatie. Het feest werd uiteindelijk op het terrein van de heer Basten Batenburg gehouden ( de Rode zusters hadden de schutterij hun terrein geweigerd). Hij stelde het terrein gratis ter beschikking mits hij de limonade mocht leveren. Dit was het laatste Oud Limburgs Schuttersfeest voor de tweede wereldoorlog. Tijdens de tweede wereldoorlog werden de activiteiten op een laag pitje gezet.
De broederschap Sint Martinus vierde, na de oorlog, in 1946 haar thonderdjarig bestaan. Men pakte de draad weer op en kende in de navolgende jaren een bloei als nooit te voren.
In 1957 werd Sint Martinus volledig geüniformeerd en was hiermede de eerste vereniging binnen de gemeente Tegelen die geüniformeerd ging. Ook werd Sint Martinus in 1959 als eerste in Tegelen van wapens voorzien. In 1969 werden de oude uniformen alweer vervangen door nieuwe.
Vanaf 1961 heeft Broederschap Sint Martinus voor het eerst een eigen klaroen en trommelkorps, er werden repetities gehouden en de jeugd werd muziek bijgebracht, maar zo jong als men was - naar het voorbeeld van de ouderen- leerde de jeugd toen al in een vroeg stadium hoe het glas geheven moest worden ter verhoging van de sfeer- en feestvreugde. In de beginjaren kende het korps een grote bloei op.
9 juli 1970 haalde Broederschap Sint Martinus de krant en deze keer niet door een of andere prijs maar met een klein schaamtegevoel. Men was namelijk het lood vergeten. Och, och wat schaamden de leden van de schutterij zich. Gelukkig hielpen de andere broederschappen Sint Martinus uit de nood. Maar Martinus kennende, kon ook dit de feestvreugde van het Oud Limburgs Schuttersfeest niet drukken.
Tussen alle schuttersactiviteiten gaf Sint Martinus ook acte de présence bij bijvoorbeeld optochten, processies, folkloristische feesten, Vastelaovendsactiviteiten, bruiloften, begrafenissen enzovoort en herhaaldelijk kon broederschap Sint Martinus trouwe leden bij het een of ander jubileum huldigen.
De jaren gingen voorbij met drukkere en minder drukke tijden. Sint Martinus manifesteerde zich bij verschillende gelegenheden en kreeg in 1985 nieuwe uniformen. Het derde uniform, waarbij Sint Martinus de witte broeken, daterend van het eerste uniform trouw bleef. Een jonge schutterij werd zo stilaan oud.
In 2001 kregen wij onze vierde en huidige nieuwe uniformen. Primeur voor de vereniging was dat Els Poulissen-Magnee, Monique Arts-van Oijen en Margareth Smeets-Hagens als marketentsters de vereniging gingen opfleuren, hetgeen een verrijking betekende voor de schutterij. Nadien zijn er nog drie dames als marketentster geïnstalleerd, Mandy Cuijpers in 2007, Mariet Jacobs 2009 en Shirley Arts in 2013
De jaren vlogen voorbij en in 1998 hadden we een bondsschuttersfeest. Ook hier hadden wij als schutterij weer een primeur. Omdat de Tegelse harmonieën, toen nog drie korpsen, allen geen tijd hadden om op het bondsschuttersfeest aanwezig te zijn, ontstond er spontaan door muzikanten van het Akkermansgilde, de Holtmühler Bloaskapel en eigen leden een vierde harmonie. Deze ‘harmonie’ speelde de volksliederen en de inspectiemars. Het werd een ongeëvenaarde happening.
Broederschap Sint Martinus kende nog drie historische momenten, de heer Tinus Dekkers (erevoorzitter) ontving op 17 december 1988 uit handen van de toenmalige burgemeester van Tegelen, de heer Vissers de Orde van Oranje Nassau. In 2006, op zaterdag 4 november ontving de heer Theo van Oyen (erelid) door de burgemeester van Venlo, de heer Brull, een zilveren eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau. Het duurde tot 2014 vooraleer op donderdag 24 april de heer Gé Arts door de burgemeester van Venlo, de heer Scholten, een zilveren eremedaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau kreeg opgespeld. Deze onderscheidingen zijn toch wel een unieke gebeurtenis in de nog korte geschiedenis van ons verenigingsbestaan.
